آیا وقت آن نرسیده؟

امروز نهم دی ماه است، یکی از ایام الله های انقلاب اسلامی ایران است. روزحماسه ،روز دفاع از آرمان های انقلاب و خون شهیدان. روز ایستادگی در برابر تزویر و نیرنگ است. روز بصیرت و امام شناسی است.

هر چه از روز نهم دی ماه حرف بزنیم ،کم گفتیم و کلمات در حدی نیستند تا عظمت کاری که مردم در این روز به نمایش در آوردند،را بیان کنند. آنچه مسلم است اینکه تعدادی از افراد داخلی به همراه سران فتنه با رهبری دشمنان دیرینه انقلاب و اسلام در صدد براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بودند، که بحمدلله و چشمشان کور با بصیرت بی نظیر رهبر انقلاب و اطاعت پذیری مردم ولایت مدار ،این فتنه هم مثل سایر فتن در طول 35 سال از بین رفت.

در این میان برخی از دوستان انقلاب و بعضا از مسولین موضوع رفع حصر را در جامعه مطرح می کنند. این موضوع را می توان از جهت بررسی کرد.

1-حصر سران و عاملان فتنه کمترین کاری بود که نظام در برابر وسعت خیانت های در حال اجرا انجام داد و می توانست خیلی شدید تر برخورد کند اما با حکم حکومتی و عنایت رهبری موضوع در حد حصر خانگی به انجام رسید. همین حصر خانگی این افراد هم هزینه های زیادی بر نظام دارد که این افراد در حد هزینه کردن از نظام نیستند و بقول معروف حیف نونی که نظام مقدس جمهوری اسلامی به اینها می دهد. چرا که میزان خسارت هایی که این افراد به نظام وارد کردند خیلی بیشتر از خدمات چند ساله اینهاست.

2-موضوع حصر و رفع آن یک موضوع قضایی است و با نظر رهبری و تصمیم شورای امینیت ملی به اجرا در آمده و تصمیم های این شورا هم قانونی است. رفع این حصر نیز به لحاظ قانونی تنها در اختیار رهبری و شوراء می تواند باشد.

3- حصر این افراد حدود 16 ماه بعد از انتخابات 88 صورت گرفته و به اجرا در آمده است. لازم است بدانیم که اصلا حصر این افراد تنها به خاطر مسایل داخلی نبود بلکه این افراد بعد از فتنه 88 که جو عمومی آرام شده بود، بیانه هایی را صادر کرده بودند که این بیانه ها ایران را از نظر بین المللی دچار مشکل می کرد برای اینکه اینها نتوانند کشور را دچار چالش بزرگتر نکنند، حصر خانگی شدند.

4-در خواست کردن رفع حصر از زبان برخی از طرفداران داخلی مشکل نیست اما هم نوا بودن با روباه صفتان بیرونی، که هیچ موقع منافع نظام را نمی خواستند و هر موقع توانستند سعی در ضربه زدن به نظام داشتند، خوب نیست و این درخواست اگر از زبان برخی از مسولین باشد که خود بر وسعت خرابکاری آنها واقفند، هیچ وجهه خوبی ندارد. این موضوع مرا به یاد قضیه چند سال پیش در زمان مجلس ششم می اندازد که آن موقع پرونده پترو پارس ، که یک پرونده قضایی و سوءاستفاده مالی بود را دولت از قوه قضاییه گرفت و پرونده از مسیر قضایی خارج شد و در نهایت عاملان آن هم به حکمی غیر از حکم قضایی تبرئه شدند.

باید توجه داشته باشیم که موضوع حصر، یک موضوع کاملا قضایی و امنیتی است و هیچ کس نباید خارج از این روال در روند آن دخالت داشته باشد و بررسی آن را به اهل آن باید سپرد. خدای نکرده نباید فضایی ایجاد کنیم تا مثل ماجرای پتروپارس تکرار شود. با شایعه پراکنی و ایجاد جوی به نفع عاملان و سران فتنه ،سعی در بی گناه جلوه دادن . مظلوم نمایی محصور شدگان نباشیم.

آیا وقت آن نرسیده که عاملان و سران فتنه از کرده خود پشیمان شوند و به آغوش انقلاب برگردند؟ آیا وقت آن نرسیده که به دشمنان قسم خورده انقلاب امید نبندیم و با طناب پوسیده آنها به چاه نرویم؟ چرا عوض تکیه کردن بر داشته های خود به دشمنان این نظام تکیه می کنند؟ عوض همراهی با ملت بزرگ ایران با دشمنان این ملت همراهی و هم صدا می شوند؟