بی توجه نیستم

نمی دانم تا به حال نسبت به کسی یا کسانی وابسته بوده اید یا نه ؟ اگر به کسی وابسته باشید و ببنید که بعضی ها دانسته یا ندانسته در حق آنها بی توجهی می کنند، چه حالی پیدا می کنید؟من که وابسته دوستان سفر کرده ام هستم و از آنها جا مانده ام چه کنم؟ چه کنم وقتی می بینم بعضی ها...

یادمان نرفته تعداد شهدای جنگ تحمیلی و هنوز هم بعد از 20 سال شهر و دیار ما به بوی تعدادی از آن پر کشیده های عاشق عطرشان را به نام شهید گمنام از ما دریغ نمی کنند و به همه ما یاد و یادمانشان را تذکر می دهند. هنوز مادرانی هستند که در انتظار دریافت تکه استخوانی از فرزندانشان چشم به در دوخته اند.

هر جند شاید بعضی از نوشته هایم در اینجا با حرف های قبلی مشترک باشد ولی باور کنید این حرف جناب وزیر که: " ایران اسلامی بعداز مذاکرات امن تر شده است" برایم عجیب بود .

با اجازه ،این بار موضوع را از دید دیگری نگاه می کنیم: اوایل سال 93 بنده را برای انجام یک مصاحبه گزینشی دعوت کردند.در طی مصاحبه و انجام روال عادی مصاحبه ،به سمت مسائل سیاسی کشیده شدیم. مصاحبه کننده ها در مورد عملکرد چند ماهه دولت آقای روحانی سوال کردند و من بخاطر تازه بودن دولت از جواب دادن امتناع کردم و قضاوت را مشروط به گذشت زمان گذاشتم؛ اما سوال بعدی در مورد دعوت دولت از مردم برای ثبت نام مجدد دریافت یارانه بود که می خواستند بخشی از مردم از دریافت یارانه انصراف دهند و خودشان ثبت نام نکنند.

در جواب این سوال بنده نظر خودم را این چنین دادم که: در خوش بینانه ترین حالت حداکثر 10 تا 20 درصد مردم انصراف خواهند داد و برای تحقق این 10-20 درصد لازم نبود تا همه مردم را درگیر ثبت نام کنند،کافی بود از نمایندگان و استانداران ،فرماننده هان ارشد ، وزراء و ... را خود دولت انتخاب می کرد و یارانه آنها را قطع می کرد تا این مقدار از انصراف دهندگان حاصل می شد. دیدیم که چنین نشد و تمام ملت درگیر ثبت نام شدند و در نهایت 7 تا 10 درصد انصراف دادندو ...

این عمل به همراه توزیع ناشیانه و ضعیف بسته حمایتی اول ،غیر از ایجاد دغدغه روانی برای مردم و به چالش کشاندن آرامش مردم ثمره دیگری نداشت.

قضییه مذاکرات فشرده هسته ای نیز که هنوز ما نتیجه عملی از آن ندیده ایم شاید شبیه همین موضوع باشد. از اول شروع توافق موقت ایران تمام تعهدات خود را عمل کرده و می توان گفت که مساله هسته ای را یک طرفه به حالت تعلیق در آورده است، اما طرف مقابل هنوز هیچ حرکت مثبتی تقریبا انجام نداده است. تنها بخشی از سرمایه های بلوکه شده ایران که به ناحق مصادره شده بود،آزاد شده است که آن هم به گفته مسولین محترم یک ریالش هم  وارد کشور نشده تا ایجاد تورم نکند؟!

اما سوالی که بی جواب باقی می ماند این است که : حال که موضوع هسته ای هنوز به طور کامل حل نشده و هنوز که تحریم ها برپا هستند و حتی رفته رفته زیادتر هم شده اند! چرا ما اینقدر بر طبل مذاکرات می کوبیم و آن را بزرگتر از واقع نمایش می دهیم؟ ملت ما که 35 سال در تحریم بوده اند ، 35 سال بی اعتمادی به غرب و آمریکا را تجربه کرده ایم و الان هم دروغ گویی و سیاست بازی و دورویی را در مذاکرات با شیطان می بینیم،چرا بر ادامه آن تلاش می کنیم ؟ چرا ما به دنبال مذاکره هستیم؟بنا به فرمایش رهبر عزیزمان، ما که از شکست مذاکرات ضرر نمی کنیم. چرا ما برای ادامه مذاکرات امتیاز می دهیم؟

سوال مهمتر این که چرا وقتی که هنوز نتیجه ای از این همه مذاکره نگرفته ایم، پیشرفت های دیده نشده ی آنرا بزرگنمایی می کنیم و حتی مذاکرات به نتیجه نرسیده را عامل امنیت ایران اسلامی می شماریم؟

آقای وزیر پیشنهاد می مکنیم اول اجازه بدهید تا زحمات شما و دوستانتان به ثمر برسد و ملت بزرگ ایران حاصل زحمات شما عزیزان مذاکره کننده را ببینند و بعد ،از آن تعریف کنیم.هنوز که همه چیز محرمانه است و امتیازهای داده شده و گرفته شده برای عموم ملت نا پیداست،پس اجازه بدهید ملت ایران ابتدا در جریان کامل مذاکرات قرار بگیرند و نتیجه ملموس آن را در زندگی خود لمس کنند بعد خودشان قضاوت خواهند کرد که عامل امنیت ایران اسلامی مذاکرات بوده یا جانفشانی فرزندان ملت و شهدا و جانبازان و آزاده های مردم؟ البته شما هم از همین ملت و از فرزندان این انقلاب هستیدو انشالله مجاهدت های شما هم از دید ملت نادیده گرفته نخواهد شد.انشالله